Rijdend door Nederland zie ik koeien in de wei staan. Tenminste, dat verwacht je. Maar een treinreis van Rotterdam naar Utrecht levert dat beeld toch niet op, af en toe een eenzaam zwart-wit stipje op de horizon.
Campina gaat daar verandering in brengen, heb ik begrepen. Zij brengen de koe terug de wei in, omdat de consument dat vraagt. Hier wordt marketing (PR) en maatschappelijk nut (wij willen schijnbaar koeien in de wei) in optima forma gemengd. Of het verder handig is richting hun boeren, of het echt beter is, daar gaat het mij nu even niet om. Als je iets wil doen wat de klant graag wil, dan moet je je afvragen: 1: gaat het mij wat opleveren (omzet, marge, klantbinding, imago) en 2: heeft het te maken met mijn product of met mijn organisatie? Op het eerste heb je op korte termijn meer invloed dan het tweede. In het geval van Campina: een koe kun je in de wei zetten, de organisatiecultuur hoeft daarvoor niet echt op de schop en de gedachte is dat het Campina wat gaat opleveren, met name in de goodwill.
Imago
In de sector van de ingenieur bestaat het probleem van dalende omzet en marge en het imago. Een oplossing wordt vaak gezien in het “minder bescheiden maken” van de ingenieur. Hier wordt al een belangrijke essentie over het hoofd gezien. Niet de klant wil dit, maar intern wordt dit nodig geacht. De klant wil vooral kwaliteit voor een redelijke prijs. De invulling hiervan is per vraag verschillend. Daarnaast is “bescheidenheid” een gegeven, niet iets wat zomaar om te zetten is.
Mijn pleidooi is juist van dit kenmerk een deugd te maken. Wat is er tegen degelijkheid, geduld, standvastigheid? Waar krijg je nog kwaliteit en wordt er naar je geluisterd? Onze astronaut Kuipers is een en al bescheidenheid, maar toch een rolmodel. Is hij nu heel anders dan 10 of 20 jaar geleden? Hij is nog steeds zichzelf maar heeft wel wat aan zijn imago veranderd, door ervaring en misschien een (media)cursus.
Knuffelingenieur
Imago discussies zijn er veel en vaak worden het self fulfilling proficies. “De zorg heeft een slecht imago want je moet er vervelend werk doen en je wordt slecht betaald, de bouw heeft een slecht imago want je wordt vies en zit al snel in de ziektewet, de ingenieur heeft een suf imago want hij is veel te bescheiden.
Terwijl de koe een knuffelig imago heeft, heeft de bouw een vervuilend imago. En toch vervuilt de koe behoorlijk, en kost een litertje melk behoorlijk wat water. Ik pleit voor meer knuffelingenieurs. Een beetje zoals Ali B de knuffelmarokkaan werd, is het goed dat er ingenieurs opstaan die zich gaan mengen tussen de gewone mensen. Misschien wel iets voor Diederik Samsom of juist de nieuwe (vrouwelijke) directeuren van Tauw en Witteveen+Bos. Maar andere suggesties zijn ook welkom.
Op de site van Campina kun je door middel van het invullen van een code op je melkpak zien waar de melk vandaan komt. Ik denk dat je binnenkort zelf je koe uit kan kiezen. Scan de Campina QR-code en zie bij welke winkel je het kan halen. Of nog beter, bestel direct en de melk wordt thuisbezorgd. Alle aspecten van oude en nieuwe economie bij elkaar. Idee om dit ook bij ingenieurs te doen? Scan mijn QR-code en zie hoe ik er weer voor gezorgd heb dat je schoon water hebt, veilig woont, sneller op de plaats van bestemming komt of kan genieten van een mooi uitzicht. Op naar de knuffelingenieur!
Door Peter Essen
